W świetle aktualnej wiedzy psychologicznej pierwsze lata życia dziecka nabierają szczególnego znaczenia dla całego jego rozwoju, dlatego jest bardzo ważne, by ten czas został jak najlepiej wykorzystany. Warto zatem poświęcić go przede wszystkim na tworzenie takich warunków, aby dziecko mogło jak najpełniej wykorzystać potencjał rozwojowy. Dlatego, jeżeli jest ono zagrożone niepełnosprawnością albo już ją u niego stwierdzono, konieczne wydaje się podjęcie działań, które pomogą mu pokonywać trudności w poznawaniu świata, uczestniczeniu w życiu społecznym i osiąganiu samodzielności.
Dzięki tym staraniom w dużej mierze udaje się zapobiegać negatywnym skutkom niepełnosprawności. Nawet jeśli nie jesteśmy w stanie jej całkowicie wyeliminować, to można sprawić, aby dziecko funkcjonowało jak najlepiej mimo istniejących ograniczeń. Niepełnosprawność jest poważnym wielowymiarowym problemem społecznym, który wpływa na funkcjonowanie dotkniętych nią osób zarówno w aspekcie jednostkowym, rodzinnym, jak i ogólnospołecznym. Podejmowanie skutecznych działań wspierających dzieci z niepełnosprawnością podnosi jakość ich życia oraz uniezależnia je na etapie dorosłości od innych osób i instytucji. Nakłady na wczesne wspomaganie rozwoju dziecka mogą przyczynić się do ograniczenia w przyszłości wydatków na opiekę zdrowotną oraz pomoc psychologiczno-pedagogiczną, opiekę i świadczenia socjalne poprzez wyeliminowanie problemu niesprawności, braku życiowej zaradności, deficytów w zakresie wykształcenia oraz nieprzystosowania społecznego dorosłych osób z niepełnosprawnością